Ορισμοί

 Ένας ενιαίος ορισμός για την παραδοσιακή μουσική είναι άπιαστο όνειρο.^[1] Οι όροι παραδοσιακή μουσική, παραδοσιακό τραγούδι και παραδοσιακός χορός είναι σχετικά πρόσφατες εκφράσεις. Είναι επεκτάσεις του όρου λαογραφία ή φόλκλορ, που εισήχθηκε το 1846 από τον άγγλο αρχαιολόγο William Thorns για να περιγράψει "τα ήθη, τα έθιμα και τις δεισιδαιμονίες των αμόρφωτων τάξεων".^[2] Ο όρος περαιτέρω συσχετίζεται με τη γερμανική έκφραση Volk, που σημαίνει "ο κόσμος ως σύνολο" όπως χρησιμοποιείται στη δημοφιλή και την εθνική μουσική από τον Johann Gottfried Herder και τους Ρομαντικούς γερμανούς για περισσότερο από μισό αιώνα.^[3] Η παραδοσιακή μουσική περιλαμβάνει την μουσική των ιθαγενών.

Για πολλούς είναι "τα παλιά τραγούδια, με άγνωστους συνθέτες",^[4] και μουσική όπως εξελίχθηκε από τη "διαδικασία της προφορικής μετάδοσης.... η διαμόρφωση και προσαρμογή της μουσικής από την κοινότητα που την χαρακτήρισε".^[5]

Οι ορισμοί συσχετίζονται με "μάλλον (πολιτιστικές) διαδικασίες παρά αφηρημένα μουσικά είδη...", με "τη συνέχεια και την προφορική μετάδοση...όπως την χαρακτηρίζει η μία πλευρά της πολιτιστικής διχοτόμησης, με την άλλη πλευρά να βρίσκεται στα κατώτερα στρώματα της φεουδαρχικής, της καπιταλιστικής ή εξωτικής κοινωνίας, στις "πρωτόγονες" κοινωνίες και σε περιοχές της "λαϊκής κουλτούρας".^[6] Ένας ευρέως χρησιμοποιούμενος ορισμός είναι απλά "Παραδοσιακή μουσική είναι αυτό που τραγουδάει ο λαός".^[7]

Για τον Scholes, τους Cecil Sharp και Béla Bartók,^[8] η παραδοσιακή μουσική ήταν ήδη, "...θεωρούμενη ως η αυθεντική έκφραση ενός τρόπου ζωής πια ξεπερασμένου ή υπό εξαφάνιση (ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, διατηρούμενου ή αναβιωμένου)",^[9] ιδιαίτερα σε "μια κοινότητα ανεπηρέαστη από την τέχνη της μουσικής" και από τα εμπορικά και κυκλοφορημένα τραγούδια. Για τον Λόιντ είναι απλά διάκριση με οικονομικά κριτήρια και όπως είπε ο Charles Seeger's  "σχετικά με μια κατώτερη τάξη" σε πολιτιστικά και κοινωνικά διαστρωματωμένες κοινωνίες. Με αυτούς τους όρους ίσως μπορεί να θεωρηθεί ως μέρος ενός "σχήματος που περιλαμβάνει τέσσερα μουσικά είδη: την "πρωτόγονη" ή "φυλετική", την "ελίτ" ή "τέχνη", την "φολκ" και την "δημοτική".^[10]